بریج و دندان مصنوعی متحرک یا ثابت بر پایه ایمپلنت به گروهی از دندان های مصنوعی گفته میشود که به ایمپلنت تکیه دارند و ثابت شده اند به این معنی که بیمار خود نمیتواند آن را در بیاورد یا یا قابلیت برداشته شدن دارند.
معمولا بریج به بیش از یک ایمپلنت متصل میشود و ممکن است برای تکیه گاه به دندانهای دیگر نیز متصل شود.
معمولا تعداد دندانها بیشتر از تعداد نقاط تکیه گاه است. دندانهایی که مستقیما بر روی ایمپلنت است قرار میگیرند به عنوان اباتمنت و آنهایی که بین اباتمنت ها قرار دارند به عنوان پونتیک (pontic) شناخته میشوند.
بریج با پشتیبانی ایمپلنت
در روش بریج با پشتیبانی ایمپلنت، اباتمنت به همان صورتی به ایمپلنت متصل میشود که در ایمپلنت جایگزین دندان انجام میشود. بریج ثابت ممکن است تنها جایگزین چند دندان باشد (که به عنوان دندان مصنوعی ثابت نیمه کامل یا جزئی گفته میشود) و یا جایگزین کل دندانهای یک قوس باشد (که به آن دندان مصنوعی ثابت کامل گفته میشود). در هر دو حالت پروتز ثابت است و خود بیمار نمیتواند آن را خارج نماید.
دندان مصنوعی ثابت بر پایه ایمپلنت یعنی فرد قادر به جابجا کردن دست دندان نخواهد بود.
دندان مصنوعی متحرک بر پایه ایمپلنت
دندان مصنوعی متحرک بر پایه ایمپلنت (که به آن اوردنچر بر پایه ایمپلنت نیز گفته میشود) نوعی پروتز دندانی است که ثابت نیست و میتوان آن را از دهان خارج کرد.
این پروتز دندان را میتوان با فشار انگشت از اباتمنت ایمپلنت بیرون کشید بنابراین خود بیمار نیز میتواند آن را در بیاورد.
برای این کار اباتمنت را به صورت یک جزء متصل کننده کوچک (دکمه، گوی یا مگنت) شکل میدهند تا بتوان آن را به رابط آنالوگ در زیر پروتز متصل کرد. پروتز صورت را میتوان به ایمپلنتی که در استخوان صورت (معمولا گونه) کار گذاشته شده است، متصل کرد. این روش به دندان مصنوعی دکمه ای معروف است.
دندان مصنوعی بر روی 4 ایمپلنت
در بیشتر مواقع کاشت implant همه دندانها جهت کارگذاشتن دندان مصنوعی و یا دندان های افتاده انجام میشود که به عنوان عمل All On 4) برای ایمپلنت‌های دندانی (تیتانیومی ) برای پایه کردن فک بالا و پایینی شناخته میشوند. این ایمپلنت‌ها نقش یک فونداسیون با پایه قوی برای دندان های مصنوعی و در عملی مجزا و به جهت دائمی بودن در دهان کاشته میشوند.
