دانستنی های دندانپزشکی

چرا گاهی اوقات کشیدن دندان، بخشی از درمان ارتودنسی است؟

کشیدن دندان، بخشی از درمان ارتودنسی

چرا ارتودنتیست به برخی بیماران توصیه میکند دندانی را بکشند در حالی که به دیگران چنین توصیه ای نمیکند؟ چرا گاهی اوقات برای انجام براکت باید دندانی کشیده شود؟

“دوست دارم لبخند زیبایی داشته باشم اما نمیخواهم هیچ کدام از دندانهایم را بکشید.” این یکی از متداولترین خواسته هایی است که بیماران در اولین معاینه در کلینیک دندانپزشکی دکتر شفیعی به آن اشاره میکنند.

همه ما دو نوع دندان داریم: دندان شیری و دائمی. یکی از اولین کارهایی که متخصص ارتودنسی در اولین معاینه دندانهای شما انجام میدهد این است که بررسی کند کدام دندانها در دهان شما قرار دارند.

اگر چه هر فردی متفاوت است و دندانهای شیری معمولا در سن مشخصی و با ترتیب خاصی می افتند اما اگر خیلی زود یا خیلی دیر بیفتند، میتوانند مشکلات ارتودنسی برایتان ایجاد کنند.

اگر دندان شیری خیلی زود بیفتد، ارتودنتیست برنامه درمانی به شما توصیه میکند که فضای دندان افتاده را حفظ کنید تا زمانی که دندان جایگزین دائمی بیرون بزند.

اگر دندان شیری در زمانی که باید افتاده باشد، هنوز در دهانتان پا بر جا ایستاده است، ممکن است مشکل ارتودنسی ایجاد کرده یا پیامی به بدن ارسال کند که یک دندان در این مکان وجود دارد! و مانع رشد دندان دائمی شود. خارج کردن دندان شیری گاهی اوقات برای روال طبیعی بیرون زدن و رشد دندانهای دائمی که بعدتر می آیند، لازم است.

اگر چه بیشتر والدین نگران خارج شدن دندان شیری کودک نیستند، اما به خاطر درگیر شدن دندانهای دائمی در برخی کودکان، این نگرانی ایجاد میشود. دلایل گوناگونی وجود دارد که ایجاب میکند دندان دائمی برای براکت و ارتودنسی کشیده شود. در اینجا به سه دلیل اصلی اشاره میکنیم:

دلایل مختلف کشیدن دندان در ارتودنسی

اول مسئله بهم ریختگی دندانها است. زمانی دندانها دچار بهم ریختگی میشوند که فضای لازم برای ردیف بودن آنها بزرگتر از فضای واقعی و موجود است. در این صورت یا باید اندازه قوس دندانی افزایش یابد یا تعداد دندانها کاهش یابد.

بهم ریختگی جزئی تا متوسط را تا سن 15 سالگی میتوان با وسیع کننده و براکتِ تنها، اصلاح کرد. پس از این سن جراحی برای وسیع و باز کردن ساختارها ممکن است لازم باشد. مقدار بسط دادن، ممکن است با ساختار استخوانی، ظاهر صورت یا بافتهای احاطه کننده محدود شود. اگر بیمار بهم ریختگی متوسط تا شدید دندانی داشته باشد و استخوان یا لثه کافی نباشد، شاید لازم باشد دندانهای دائمی کشیده شوند تا فضای لازم فراهم شود.

دلیل دوم، جلو زدن (protrusion) دندانها است. دندانهایی که پشت لبها قرار دارند، حالت لبها را تعیین میکنند. اگر دندانهای جلو، خود حالت جلو زده داشته باشند، برداشتن دندانهای طرفین، به ارتودنتیست اجازه میدهند موقعیت دندانها را به عقب بکشاند تا حالت لب را بهتر کند. اگر لبها در حالت خوبی قرار داشته باشند اما دندانهایی که پشت آنها قرار گرفته اند کج باشند، کشیدن دندان برای جلوگیری از بیرون زدگی لبها و دندانها ممکن است لازم باشد.

دلیل سوم اصلاح وضعیت اوربایت و آندربایت است. اگر اندازه فکهای بالا و پایین بر هم منطبق نباشند، درمانِ آن جراحی برای تغییر وضعیت فک است. اما در بیشتر بیماران تفاوت اندازه فک به قدری کم است که دندانها را میتوان برای جبران این فاصله و حل مشکل، حرکت داد. این کار در اکثریت موارد بیماران دارای اوربایت و برخی بیماران دارای آندربایت، نیاز به جراحی فک را رفع میکند. بیماری که در حد متوسط اوربایت دارد معمولا ایده برداشتن دو دندان آسیای کوچک بالایی را در صورتی که نیاز به جراحی را برطرف کند، میپذیرد.

دلایل گوناگون دیگری برای ارتودنتیست میتواند وجود داشته باشد که کشیدن دندان را به عنوان بخشی از درمان شما پیشنهاد کند. این دلایل میتواند عدم تقارن و عدم وجود دندان مقابل، دندان نهفته یا دندان اضافی باشد. در صورتی که دندان کشیده نشود، درمان معمولا برای ارتودنتیست سریعتر خواهد شد بنابراین میتوانید فرض بگیرید اگر او توصیه میکند دندانی را خارج سازید، واقعا این کار لازم است. از پزشک توضیحات کاملی درباره درمانتان بپرسید، هر چه بیشتر بدانید برایتان بهتر است.

بازگشت به لیست